Teknolojinin bu kadar ileri gittiği bir dünyada muhtemelen personel yetersizliğinden olsa gerek vatandaş belki elektronik ortamda 1 dakikada çözebileceği sorunu için saatlerce sıcakta yada soğukta beklemek zorunda kalıyor.
Toplu taşıma araçlarına binen vatandaşlar belli noktalarda durak olmasına rağmen araç sürücülerine “ben nerede istiyorsam orada duracaksın” diye çıkışıyor sürücü durmayınca elinde ne varsa onunla sürücüye saldırmakta bir sakınca görmüyor.
Yine pek çok vatandaşımız bindikleri toplu taşıma araçlarına para vermemek adına her yolu denemek isterken “ Bu araca neden parasız binmeye çalışıyorsunuz.?” diye soran bayan sürücüye ağıza alınmayacak küfür ve hakaretlerde bulunuyor.
Büyükşehirlerin ve o şehirlerin bütün ilçelerine araç ile girmenin artık mümkünü yok, Özellikle Marmara bölgesinde herhangi bir ilçe merkezine araç ile girmenin mümkünü yok girmeyi başardığınızda da çıkmanız mümkün değil.
Anne babalar özellikle Üniversiteyi kazanan çocuklarına yurt bulamamaktan şikayetçi, Türkiye’nin hangi şehrindeki üniversite olursa olsun o üniversiteyi kazanma şansı yakalayan öğrencilerin en fazla yarısı yurt bulma imkanına sahip oluyor geriye kalan ise “ne yapacağım” diye kara kara düşünüyor.
Yukarıda belirtmeye çalıştığımız olumsuzluklara yüzlerce binlerce örnek vermek mümkün, 10 dakikada gidebileceği bir yere saatlerce ulaşamayan vatandaşlarımızın artık laçkalaşan sinir sistemleri hepimizi toplu bir travmaya doğru götürüyor.
Her geçen gün zorlaşan ekonomik şartlar dolayısı ile bankalara araç kredisi-Konut kredisi-İhtiyaç kredisi olamayan vatandaş nerede ise yok gibi, Evini geçindirebilmek için çareler arayan ancak bunu başarmakta zorlanan vatandaşlarımızın psikolojisi de ister istemez yerlerde sürünüyor.
Bütün bu ekonomik ve sosyal olumsuzluklara birde siyasetçilerin birbirleri ile yaptıkları kavgalar eklenince işler iyice sarpa sarıyor, herkes kendi yanlışını “en doğru hareket” olarak kabul ediyor ve bundan asla vazgeçmiyor.
15 Temmuzda meydana gelen ve içimizi acıtan Darbe girişimi sonrası zaten bozuk olan psikolojimiz o tarihten sonra daha da kötüleşti, İçerisinde bulunduğumuz günlerde Uluslararası Derecelendirme kurumlarının Türk ekonomisinin gidişatı ile ilgili olarak açıkladıkları olumuz görüşler ise herkesin biraz daha paniklemesine vesile oluyor.
Bu zor durumdan nasıl çıkacağımız ile ilgili muhtemelen hiç kimsenin en ufak bir fikri yok, siyaset şu ara 15 Temmuz sonrası yurdumuza açılan hasarı onarmakla meşgul, dolayısı ile daha uzunca bir süre işlerin düzeleceğini beklemek biraz fazla hayalcilik olacaktır.
Son derece zor bir coğrafyada tutunmaya çalışan Türk milletinin talebi olan “İyi yaşam” muhtemelen şu sıralar olası değil, Bundan sonrası ile ilgili çok pembe tablolar çizmek istesek bile bunun zor olduğunu en azından daha belli bir süre şartlarının iyileşmesini beklemekten çok mevcudu muhafaza etmenin yollarını arayacağız diye düşünüyoruz.
