* Gece ıssız… senin gibi… sığındım şimdi… Gece ıssız evet, sessiz ve dingin, senden öğrendim bu kavramları, daha doğru bir ifadeyle seninle yaşadım. Şimdi bu kavramlara tekrar sığındım, yani sana sığındım, sar beni, sarmala sımsıkı, huzura boğ. Şimdi sus zamanı biliyorum, sus günlerine girdim, ne olur sen de sus…
* Yaz da bitti… Koca bir yazı devirdik yine, ama bu son yazım olsun sensiz geçen, seni aradım tüm yaz, hep ellerim bomboş kaldı, gözlerim hep yenilmiş olarak döndü yeryüzüne, sen yoktun bu yaz da, neredesin, neredesin? Çık gel artık, yazı erteledik, kışa yetiş, hiç değilse bu kışı yalnız geçirmeyelim, tek başınalığımızı koyalım omuzlarımıza ve birbirimize yaslanıp yürüyelim soğuk ve öte dünyayı andıran ıssızlıktaki yolları. Ben sana çok inandım, sana çok sığındım, bu kış beni yalnız bırakma ne olur, tek başınalığınla onurlandır yaşamımı. Seninle çoğalacak biliyorum yalnızlığım, ama huzur dolu bir yalnızlığa yelken açacağım, neredesin, çık gel artık, yaz da bitti, kışa yetiş, ben seni bekliyor olacağım o sahil kasabasında, gel ne olur, gel…
* Vel asr… asrın ıssızlığı… yemin olsun ki… Asr suresini okuyorum geçen haftadan beri, asra yemin olsun, zamana yemin olsun, insanlık hüsran içindedir, sadece iman edip salih amel işleyenler, hakkı ve sabrı birbirine tavsiye edenler hariç… bu kavramları içselleştiriyorum şimdi.. iman, salih amel, hakkı tavsiye etmek, sabrı tavsiye etmek, bunları özümsüyorum… asrın ıssızlığında tek başına kala kalmış insanoğluna asra yani zamana, yani bir vakte yemin ederek daha da ıssızlaştırmak, daha da koyu bir yalnızlığın terkisinde bırakıp gitmek… iman et ki, salih amel işle ki, hakkı ve sabrı tavsiye et ki, bu asrın yalnızlığından kurtulasın… kurtulmalıyım, kışa az kaldı, yaz da bitti… şimdi daha yalnız kaldım, şimdi daha da ıssızlaştım, şimdi hüsran içindeyim yine… yine hüsran, yine hüsran…
