12 Eylül 1980 tarihinde Kenan Evren başkanlığındaki Beşli Cunta tarafından gerçekleştirilen “Askeri Darbe” sonrasında tekrar demokrasiye geçişte aldığımız mesafenin yeterli olduğunu düşünülürken nerede ise her 10 yılda bir uygula maya konulan Darbe girişimleri ile artık “rahat uyku uyuyamaz “bir nesil olup çıktık.
Özellikle Abdullah Gül’ün Cumhurbaşkanı adaylığı sırasında dönemin Genelkurmay başkanı tarafından hazırlanan “Gece yarısı bildirisine” başta şu an Cumhurbaşkanı olan Recep Tayyip Erdoğan olmak üzere AK Parti ile beraber diğer siyasi partilerin ortak tepki vermesi ile “bastırıldığı” düşünülen “Darbe girişiminin üzerinden geçen aylarda hemen herkes “Türkiye’de bir daha Askeri darbe olmaz 12 Eylül anayasanı olabildiğince değiştirdik, bu kadar sivilleşme sonrası hiç kimse Darbe yapmaya cesaret edemez” diye düşünülürken 15 Temmuz felaketi ile karşı karşıya kaldık.
İçerisinde yaşadığı zor coğrafya dolayısı ile son derece güçlü bir ordu bulundurmak zorunda kalan Türkiye cumhuriyeti bir taraftan da bakıp beslemek zorunda kaldığı ordudan gelebilecek bir müdahaleye karşı tetikte bekliyor, Etrafımızda bulunan “Ateş Çemberinden” kurtulmak adına ihtiyacımız bulunan Ordu içerisinde bulunan ve yönetimi ele geçirmek gibi bir düşüncesi olan askerler dolayısı ile siyasetçiler şu sıra tam bir ikilem yaşıyorlar.
İşte Türkiye barınmaya çalıştığı bu zor Coğrafyada tutunabilmek adına verdiği mücadele sırasında ortaya çıkan olumsuzlukları da bir şekilde içeride “Demokrasi yolu ile “ düzenlemeye çalışırken yabancılarında “Aksiyon Ülkesi” diye tanımladıkları statü ile karşı karşıya kalıyor.
Bizim sınırları içerisinde yaşamaya çalıştığımız bu zor Coğrafyada olup bitenlerden habersiz olan yada öyle olma yolunu seçen Avrupalıların görmek istemedikleri olumsuzluklar artık Türk insanının sıradan olarak gördüğü manzaralardır, son dönemlerde Türk insanının yaşadığı bu anlaşılmaz hadiseler herhangi bir Avrupa ülkesinde meydana gelse oradaki olup bitenlere bir anlam veremeyen Avrupalıların pek çoğu kalan ömürlerini “Akıl hastanelerinde “geçirmek zorunda kalabilirlerdi.
Yada hemen her 10 yılda bir gerçekleştirilmeye çalışılan darbe girişimleri orta büyüklükte bir Afrika ülkesinin başına gelse o ülke çoktan haritadan silinmiş bir yer olarak hafızalara kazınmış olacaktı.
Böylesi bir noktada Avrupalılar tarafından “Aksiyon Ülkesi” olarak tanımlanan Türkiye’nin bu durumdan çıkıp çıkamayacağı ve daha “sakin bir liman” olabilecek ülke durumuna gelip gelemeyeceği bundan sonra “Demokrasi adına “ atılması gereken adımların atılıp atılmayacağı ile ilgilidir, Türkiye’nin normalleşmesi adına atılacak her adım bizi daha rahat bir ülke haline getirebilecekken atmadığımız yada atmayı düşünmediğimiz her adım bizi bütün dünya insanlarının gözünde “Aksiyonu bol bir Ülke” görünümünden asla çıkarmayacaktır.
