Orada görev yaparken bir gün Başkanın yerine vekalet eden birisi bana makam koltuğuna oturur oturmaz şöyle dedi, “ Seni bu mevkie kim getirdiyse getirdi…Bu senin suyunun ısınmadığı anlamına gelmez”
Bu sözlere şaşırmadım elbette…Biliyordum böyle şeyleri uzun yıllardır gazetecilik yaptığımız günlerde buna benzer bir çok olayı duymuş haberleştirmiştik, o yüzden şaşırmadım ve hatta gülümsedim elbette…
Halbuki bu sözleri söyleyen için de geçerliydi bu ama o koltuğa geçici de olsa oturuş biçimi ve havası ile böyle bir çıkışı yapma gereği duymuştu besbelli kendisi…
Gazetecilik yaşamımızın üzerinden tam 32 yıl geçti ve tam 32 yıldır biz bu mesleği yapıyoruz.
Ve biliyoruz ki mevkiler orada hava ve cıva içinde bulunanlara da kalmıyor elbette bunu gördük…Bize bu sözleri söyleyen o adam şimdi nerede onu millet pek bilmez de bizim halen gazeteci olarak kalem oynattığımızı herkes biliyor ve görüyor daha…
***
Bir zengin öldü. Bir köşk ile iki oğlu kaldı. Köşkü taksimde anlaşamadılar. Duvardan bir ses geldi: “Benim için birbirinize düşman olmayınız. Ben bir padişah idim. Çok yaşadım. Mezarda yüz otuz sene kaldım. Sonra, toprağımla çanak çömlek yaptılar. Kırk sene evlerde kullandılar. Kırıldım. Sokağa atıldım. Sonra, benimle kerpiç yaptılar. Bu duvarın inşasında kullandılar. Birbirinizle dövüşmeyiniz. Siz de, benim gibi olacaksınız” dedi.
***
Mevki ve makamlar geçicidir..
Geçen gün de yazdım makam sahipleri bir gün isimleri bile hatırlanmaz..
Herkes bir gün elbette “ Eski..” olacak..
Bu kaçınılmazdır…
Mevkileri bir şekilde ele geçirenler unutmamalıdır ki,
Bir gün gelir sadece yaptıkları ile anılırlar…
***
Dünya’dan düne kadar kudretli bilinen nice insanlar gelip geçti, bir çoğunun artık ismi ve esamesi bile okunmuyor…
Dün yeniydiler bugün ise eski…
Dünya Sultan Süleyman’a bile kalmadı…
İyilik yapan iyilikle anıldı,
Kötülük yapan kötülükle anıldı ve anılıyor…
***
Gebze’de çarşıda pazarda dolaşırken bir zamanlar mevki sahibi olan çok sayıda insanı görmekteyiz…
Kimisi gururla ve onurla dolaşmaktadırlar..
Kimisinin ise esemesi bile okunmuyor artık…
Çünkü unutulmuşluk da zor bir şeydir…
Geçen zamanda bölgemizde uzun süre siyaset yapan eski bir siyasetçi ile karşılaşmıştım…
Yine onun söylediklerini anımsadım…
Çarşı’da, hal ve hatır sorduktan sonra,
İçini bana döküverdi:
“ Ya var ya çarşıda yürürken eskiden beni herkes tanırdı, selam verirdi.
Ama şimdi bakıyorum, her şey ve herkes çok değişmiş…
Eskisi gibi kimsenin bana pek selam verdiği yok…”
Onun bu sözlerinde belli bir kırılganlık ve küsmüş lük vardı…
İnsanın doğasında vardır bu…
Ama görev yaptığınız zamanlarda ne ektiyseniz onu biçersiniz…
***
Makamlar ve mevkiler geçicidir..
Önemli olan nasıl bir iz bıraktığınızdır…
Herkes bir gün “Eski…” olacak…
Ama önemli olan o eskilerin Milletin gözünde bir “antika değeri” taşımasıdır!
SAĞLICAKLA KALIN!